Colp viliach
/ 0
- Dettagli
- Categoria: Poesìe piemontèise
- Visite: 1330
Con un cotel it peule tajé
na patela ëd ròbe
sia da mangé che nen.
An efet i n’a i é un nùmer::
che a van bin për ël pan,
o da tajé a fëtte l’aròst,
o da plé la fruta e la vërdura,
o da sculpì un tòch ëd bòsch
e magara ricavene na pipa,
oltra che për mila àutri usagi.
Ma l’òm dovra ëdcò sti arnèis
për fesse del mal l’un con l’àutr,
e parèj a va pì nen bin.
Ma i seve mai ciamà
se l’inventor del prim cotel,
e sì as parla dla preistòria,
a l’ha concepilo për tajé
un-a cotlëtta o për massé
quaidun dla soa specie?
Ai nòsti temp almen
a dovrìa esse ciàir l’us
dj cotej, mentre al contrari
certidun as lë treuvo piantà
an tla schin-a e a san gnanca
a chi dì grassie përchè cost-sì
a l’é gnanca presentasse,
nì fasse vëdde: a le spale.
