Una poesia a caso...

• Un cafè ansema

  Mi i l’hai në smangison
  d’andeme a bèive un cafè
  al bar sì davzin dòp-mesdì.
  Ma seurte con la giassa
  sotrà sota a la mòla fiòca
  che a i é ën tèra ancheuj,
  a l’é un suissidi bel e bon!
  E peui seurte tutsol
  a l’é pa un-a bon-a idèja:
  rubaté e pì nen esse bon
  a butesse torna ën pé,
  a l’é un-a ròba già provà e umilianta;
  e a chi i ciamo peui ëd giuteme?
  A un-a veja forse che a passa da lì,
  o a un-a masnà che antant
  jë strenz ël cheur da la pen-a
  a vëdde na sena tan pietosa?
  Arnunsio al cafè e a la companìa
  d’un-a bela fija: a fà gnente.
  Am teno la boca grama dl’arnunsia
  e 'm grato col tòch fin-a a portelo via.