Una poesia a caso...

• Dal ricetari

  La riceta dla felicità
  a l’é facila e complicà
  pròpi a l’istess temp.
  Vedoma un pòch la preparassion…
  Buté ant un-a cassaròla
  soris vàire che basta e gnente ‘d pì
  (se ‘s esagera as passa për balengo),
  e fortun-a an gran quantità;
  na fiësca ëd saviëssa se i n’a i è
  e se a manca mej ancora;
  un-a presa ëd garb a vasta nen;
  ij amis a son mai pro,
  come anche le amise…
  ma atensiona a combineje
  con deuit për nen sgairé tut.
  Giunté un pòch ëd passion
  ma sensa esageré né!
  se nò la supa a ven picanta
  e n’ingredient a scapa:
  solitament col pì grassios dj doi.
  E peui… savrìa gnanca pì dì!…
  Ah sì: buté la bronsa ans ël fornel
  për nen pì che un longh moment
  e atension che a brusa nen.
  La felicità a l’é un piat ampestà
  da pronté e da nen fé andé a rabel.