Una poesia a caso...

• Na vira

  D’amèr come ‘l tòssi
  o dë schifos come la branda
  campà giù a stomi veujd,
  a l’é la solitudin.
  Ma fin-a chila a i và minca tant për fé órdin
  an tla pròpia condission.
  Reièt mi i son ëstàit
  da la naturalëssa dla stra
  che as përcor normalment.
  L’amor a sopia pì che mi
  ancor ancheuj anche se
  la veuja ëd concretëssa
  a smija quasi vorèj traboché.
  Mi i l’hai vorsù sté da sol
  a Turin për na vira
  e da sol passeme la festa
  sensa gnente ëd combinà prima.
  Fin-a adess chissà còsa i j’era perdume
  andasend sèmper an campagna
  con ij mè. Almen adess lë sai: gnente.