Granin ëd sabia
/ 0
- Dettagli
- Categoria: Poesìe piemontèise
- Visite: 289
L’ultima vòlta che ‘t ricòrde
d’esse stàit content për da bon
a peul nen coincide
con gnun-e àutre vòlte
d’amis, parent o sconossù.
La felicità a l’é na ròba seria
ansì tant da nen podejla tajé
e gnanca fene un frocion
për fesla sté ‘n sacòcia.
E come tute le ròbe importante
it peule nen spartila con gnun,
përchè a l’é na ròba sensa pèis,
nì volum, nì manoje d’ambranché.
La felicità a l’é n’istant.
Tut ël rest del temp elo mach
lë sfond che s’ha ‘n comun
con miliard d’àutri gnun.
