Una poesia a caso...

• Doe stra... ancora

  N’j’é tante ‘d rason ch’am posso
  a pensé che ti ‘t esisti
  anche se le nòste stra
  s’ancrosio ancora nen.
  An fond ij fior chërso
  mej lontan da ij euj
  ’d chi peui li cheuj.
  Ma dame da ment:
  perdoma pì nen temp apress
  a le noste fantasie
  bon-e mach a fene ralenté ‘l pass.
  Ël temp an pressa scor
  për tuti, sensa deurme mai
  e sensa fé sosta ant j bar
  gnanca për pijé un cafè
  o quand che ij ven sej.
  Adess n’hai pro ëd parlé:
  ricomenso a devié ël mè asfalt.
  Se ‘t peule, ti bogia nen:
  fatiga inutila la mia altriment.