Una poesia a caso...

• Stassèira it rive

  Còsa peudrìa vorèj ëd pì?
  Stassèira i te speto
  e i l’hai già prontà tut:
  da bèive ant ël frigo,
  quaicòs da rusié an sla tàula,
  le cadreghe a manco nen,
  come pura ij divan për sté pì còmod
  e a le paròle i penso mi!
  Ansoma: i manca gnente, nèh?
  Ven pura a che ora it veule,
  antant mi i son sol ancheuj
  e chërdo pròpi che i restërai.
  Fòra a tira un vent che a pòrta via
  anche se a l’é istà bela e bon-a.
  E la veuja dla toa companìa
  a l’é sèmper un càmion-rimòrchi
  che a viagia an tla mia vita,
  portandme tante ròbe da fé invidia
  e pijandse ën cambi la malinconìa…
  Për sùbit andé a dëscariela
  lontan da sì e peui torné andarera.