Una poesia a caso...

• La scolera a la lavagna

  Lòn che soma nen
  a l’é esse content con pòch.
  Amparoma da ij nòsti fieul
  a fé vince le rijade
  contra ògni malumor.
  Na masnà a pianz sovens,
  ma le lerme a pianto lì
  ëd righé le soe ciafele
  pena un buracio ij ven butà
  a portà ëd man, o d’euj.
  I l’oma tant da mostré
  a ij nòsti fieul cit,
  ma dësmentioma mai
  d’amparé lòn che lor
  a l’han da mostrenë…
  Cioè a sauté ‘d giòja
  fin-a quand un’ondà
  ëd tristëssa, ëd malinconìa,
  riva a fenë sté mal, përchè,
  dòp avej bagnanë ij pé,
  da la risàca a ven campà via.