Una poesia a caso...

• La fnestra bòrgna

  A l’é pròpi difìcil
  pensé a l’avnì
  mach vardand fòra
  da un-a finestra
  dissegnà an sla muraja.
  Éh, le bon-e intension
  i devo bin esse,
  ma un-a vòlta angagiaje,
  a l’é tuta àutra ròba a serve.
  “Uciaj da sol an istà?“
  Nò, parloma nen ëd sòn.
  “Un lòden contra ël frèid?”
  Nò-nò, gnanca ëd lòn parloma.
  Un pòst ëd travaj sicur
  a l’é già un-a ròba indispensàbila
  për nen sgairé ij di a vnì.
  Un-a fomna, o na morosa
  determinà a andé anans për man
  a ti e sensa grì për la testa
  a sarìa un-a ròba portentosa,
  ma del cheur dj àutri
  i soma nen ij comandant
  e tantomen del nòstr.
  As va anans come che as peul,
  con mila seugn a brajene ‘d matin :
  “Dësgropte! che mach pensand
  l’avnì tlo cambìe pa.”