Basta pòch
/ 0
- Dettagli
- Categoria: Poesìe piemontèise
- Visite: 1132
Fin-a ël baulé d’un can
a l’é bon a porté
la memòria andaré
ëd quàich ani, o pì ancora.
Ma riva un moment
ëd volté la pàgina
e vardé anans përchè
venta serché ëd vive,
prima d’ancordesse
d’avej sentù un baulé,
come pura un miaulé.
Le memòrie devo giuté
a vive mej ël present
e ij di ancora da vnì,
con l’esperiense fàite
sercand ëd nen squaré.
Devo però nen robenë
le emossion ancora da ven-e,
come sente un neuv baulé,
opura ël basin definitiv
d’un-a dona… o d’un fieulin.
a l’é bon a porté
la memòria andaré
ëd quàich ani, o pì ancora.
Ma riva un moment
ëd volté la pàgina
e vardé anans përchè
venta serché ëd vive,
prima d’ancordesse
d’avej sentù un baulé,
come pura un miaulé.
Le memòrie devo giuté
a vive mej ël present
e ij di ancora da vnì,
con l’esperiense fàite
sercand ëd nen squaré.
Devo però nen robenë
le emossion ancora da ven-e,
come sente un neuv baulé,
opura ël basin definitiv
d’un-a dona… o d’un fieulin.
