L'òr
/ 0
- Dettagli
- Categoria: Poesìe piemontèise
- Visite: 1210
La neuit che arlama
ògni veuja ëd desse da fé
e che ‘n fà aceté
fin-a quàich ingiustissia,
am daga consèj a la lesta
ëd come fé a argionze
la pienëssa dl’esistensa.
Ij lampion a servo
a fé ciàir ël camin
che as compiss con le piòte;
ma col che a resta scur
a l’é sèmper ‘n àutr:
lòn che foma con la ment,
për nen parlé dij sentiment…
La veuja che mi i l’hai
ëd trové la mia minèra
su costa tèra pien-a ‘d sercador,
a l’é gròssa pì che l’amor:
come dì dl’istessa minèra.
