Fin-a a doman
/ 0
- Dettagli
- Categoria: Poesìe piemontèise
- Visite: 1267
Còs ‘m ne faso ëd na ca
se ti it decidèisse nen a rivé?
Oramai cola-lì a i é
e pì gnun a peul reclamela.
Ma se da sol, còs ‘m ne faso?
Dovrela giusta për andé
a fumé na pipa e amperfumela tuta,
o për feme dle stòrie con le mie amise,
o, pes ancora, për steje da sol,
a l’é vnume a costé na folatà
cost destin për gnente invidiabil.
Ij mòbij a i son tuti e a son bej
e figurte che a fà gnanca pì da manca
d’anvisché për steje volentè.
Provoma almen a vorèjsse bin
e a costrùe la nòsta indipendensa,
prima che as fasa tròp tard.
Ai gagno mi i penso ancora…
ma fin-a sòn lë decidroma ansema;
cert at farai conòsse mia noda
Valentina e i son sicur che it capiras
lòn che i perdërìo a nen avejne…
Comsëssìa domse na dësgropà
a ‘ntërsé le nòste doe stra
e marcé sensa pì fermesse,
se nen dë ‘dnans a l’uss
ëd ca a serché le ciav,
intré e bele sì sté fin-a a doman.
