Una poesia a caso...

• A bòce ferme

  Për paura dë smijete invadent,
  i l’hai ciamate pòch o gnente,
  e ti, për l’istessa tëmma,
  it l’has fàit nen diferent.
  I soma presentasse éh,
  ma mi i j’era talment ampegnà
  a fé colp su ëd ti con paròle
  e meud ëd fé anteressant,
  che i son dësmentiame
  lòn che për prima còsa
  it l’avìe dime: ël tò nòm.
  Ma it l’has fame pensé
  che mi i son piasute
  e disoma che sòn a và bin,
  che a l’é un bon inissi;
  che travaje a fé le polissìe
  e che it ses sensa òm nì moros,
  come dì: contenta ëd conòsse
  un tipo piassà come ti..
  Ma s’ancontroma ancora nò?
  Speré  a costa men che un cafè
  e se për da bon it pias ël Centro
  come che it l’has dime pena,
  ebin: mi i son sì ëd ca.