Lòn che a i é nen,
lòn che i l’oma nen,
lòn che a dev ancora capité
a l’ha ël sò anciarm.
Ma lòn che conta
a l’é mach lòn che la man
a riess a ambranché, o nen?
Quand che a fiòca, come ancheuj,
as peul pa fesse cont
d’andé a serché l’aqua càuda
chissà andoa… Për sòn
a conven vardesse dantorn,
casomai n’idèja a sauta fòra…
Gnente! A sarà già passà
un-a vinten-a ‘d minute
e mi i son ancora al prinsipi
del mè concet da dimostré,
sensa gnente ëd pì rispet
a vint minute andàite…
A parlé a l’é fin-a bon-a mia nòna,
ma riveje a l’é tuta n’àutra ròba.