Una poesia a caso...

• Vorèj

  Lòn che a i é nen,
  lòn che i l’oma nen,
  lòn che a dev ancora capité
  a l’ha ël sò anciarm.
  Ma lòn che conta
  a l’é mach lòn che la man
  a riess a ambranché, o nen?
  Quand che a fiòca, come ancheuj,
  as peul pa fesse cont
  d’andé a serché l’aqua càuda
  chissà andoa… Për sòn
  a conven vardesse dantorn,
  casomai n’idèja a sauta fòra…
  Gnente! A sarà già passà
  un-a vinten-a ‘d minute
  e mi i son ancora al prinsipi
  del mè concet da dimostré,
  sensa gnente ëd pì rispet
  a vint minute andàite…
  A parlé a l’é fin-a bon-a mia nòna,
  ma riveje a l’é tuta n’àutra ròba.

Aggiornamenti

Iscriviti al Feed